موقعيت بدن و حركات پرندگان مبين وضعيت اجتماعي و حالت رفتاري آنها (مانند پرخاشگري ) است
. 5-1رفتارهاي ذيل تاثير فضا ، تراكم و اندازه ي گروه تراكم و اندازه ي مجموعه طيور ، نيز بر مقدار ايجاد و هم جور رفتارها تاثير دارااست . در قفس هايي كه امروزه متداول هستند ، بالا بودن تراكم و تعداد افراد هر قفس به شدت به كاهش توليد تخم مرغ ، نرخ بالاي تلفات ، عارضه ي لبريز خواري و كانيباليسم و همچنين شدت اضطراب در گله مفيد است . زماني كه طيوران در دسته هاي تعالي محافظت مي شوند ، مقدار ي مجموعه اثرات متمايزي ( از تراكم) بر كردار آنها كه عبارتند از : 1) در تراكم يكسان در گروه بزرگتر هر فرد دارنده فضاي مطلق بيشتري براي تكان است 2) در مجموعه هاي بزرگتر ، تعداد اشخاص بيشتري با هر فرد تيم برخورد داشته و ميزان برخوردها در سطح جامعه هم در فيض ي آن ارتقا پيدا مي كند 3) پرندگان در مدل هاي بلندمرتبه ، مشكل بيشتري در آشنايي اشخاص نيز گله اي خود دارند . در تالار داراي عرض بزرگ ، طيوران به طور يكنواخت از تمام دور و اطراف به كارگيري نمي نمايند از طرفي پرندگان معمولاً تا زماني كه تمام اشخاص گله را شناسايي نكنند ، نصيب هاي مختلف تالار را بازرسي خواهند كرد . اين زمينه در مورد مرغ هاي تخم گذاري كه روي بستر پوشال[1] يا اين كه سيستم بستر عميق حفظ مي شوند و براي جوجه هاي مادر در سيستم پرورشي بستر عميق ، راستگو است . 6-1 كانيباليسم كانيباليسم به صورت نوك زدن و مصدوم كردن پوست و بافت هاي زيرين آن توصيف مي شود . در مرغ ، صورت معمول اين عارضه به چهره كانيباليسم كلواكي يا اين كه نوك زني به مقعد ميباشد . يك عدد از شرايطي كه سبب ساز پديدار شدن اين گونه كانيباليسم مي شود وقتي هست كه كلواك مرغ در درحال حاضر تخم گذاشتن به سمت خارج متورم مي گردد . در اين حالت و در رخ آمادگي گله براي شيوع كانيباليسم اكثر اوقات پرندگان ديگر به سرعت به بافت نرم و قرمز رنگ مخرج نوك مي زنند . در چهره مصدوم شدن پوست اين منطقه و يا هر حيطه ي ديگر بر روي بدن ، مرغ ها به علت تحريك شدن به وسيله خون به سرعت استارت به نوك زني به آن منطقه مي نمايند . معمولاً اين نوك زدن ها تا مصرف گوشت تن حيوان نيز ادامه پيدا كرده و منجر مرگ پرنده مي شود . همانند عارضه ي پرخواري ، در مورد اين مرض هم بعضا از افراد تمايل بيشتري به اين گونه خوي داراهستند البته پرنده ها كانيبال ، لزوما به عبارتي پرندگان در گير به عارضه ي پرخواري نيستند .
موقعيت بدن و حركات پرندگان مبين وضعيت اجتماعي و حالت رفتاري آنها (مانند پرخاشگري ) است
. 5-1رفتارهاي ذيل تاثير فضا ، تراكم و اندازه ي گروه تراكم و اندازه ي مجموعه طيور ، نيز بر مقدار ايجاد و هم جور رفتارها تاثير دارااست . در قفس هايي كه امروزه متداول هستند ، بالا بودن تراكم و تعداد افراد هر قفس به شدت به كاهش توليد تخم مرغ ، نرخ بالاي تلفات ، عارضه ي لبريز خواري و كانيباليسم و همچنين شدت اضطراب در گله مفيد است . زماني كه طيوران در دسته هاي تعالي محافظت مي شوند ، مقدار ي مجموعه اثرات متمايزي ( از تراكم) بر كردار آنها كه عبارتند از : 1) در تراكم يكسان در گروه بزرگتر هر فرد دارنده فضاي مطلق بيشتري براي تكان است 2) در مجموعه هاي بزرگتر ، تعداد اشخاص بيشتري با هر فرد تيم برخورد داشته و ميزان برخوردها در سطح جامعه هم در فيض ي آن ارتقا پيدا مي كند 3) پرندگان در مدل هاي بلندمرتبه ، مشكل بيشتري در آشنايي اشخاص نيز گله اي خود دارند . در تالار داراي عرض بزرگ ، طيوران به طور يكنواخت از تمام دور و اطراف به كارگيري نمي نمايند از طرفي پرندگان معمولاً تا زماني كه تمام اشخاص گله را شناسايي نكنند ، نصيب هاي مختلف تالار را بازرسي خواهند كرد . اين زمينه در مورد مرغ هاي تخم گذاري كه روي بستر پوشال[1] يا اين كه سيستم بستر عميق حفظ مي شوند و براي جوجه هاي مادر در سيستم پرورشي بستر عميق ، راستگو است . 6-1 كانيباليسم كانيباليسم به صورت نوك زدن و مصدوم كردن پوست و بافت هاي زيرين آن توصيف مي شود . در مرغ ، صورت معمول اين عارضه به چهره كانيباليسم كلواكي يا اين كه نوك زني به مقعد ميباشد . يك عدد از شرايطي كه سبب ساز پديدار شدن اين گونه كانيباليسم مي شود وقتي هست كه كلواك مرغ در درحال حاضر تخم گذاشتن به سمت خارج متورم مي گردد . در اين حالت و در رخ آمادگي گله براي شيوع كانيباليسم اكثر اوقات پرندگان ديگر به سرعت به بافت نرم و قرمز رنگ مخرج نوك مي زنند . در چهره مصدوم شدن پوست اين منطقه و يا هر حيطه ي ديگر بر روي بدن ، مرغ ها به علت تحريك شدن به وسيله خون به سرعت استارت به نوك زني به آن منطقه مي نمايند . معمولاً اين نوك زدن ها تا مصرف گوشت تن حيوان نيز ادامه پيدا كرده و منجر مرگ پرنده مي شود . همانند عارضه ي پرخواري ، در مورد اين مرض هم بعضا از افراد تمايل بيشتري به اين گونه خوي داراهستند البته پرنده ها كانيبال ، لزوما به عبارتي پرندگان در گير به عارضه ي پرخواري نيستند .